مقایسۀ حداکثر نیروی عمودی عکس‌العمل زمین و الکترومایوگرافی عضلات ساق پا در حرکت فرود تک‌پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از ارتفاعات مختلف

هدف این تحقیق، مقایسۀ فعالیت عضلات دوقلوی داخلی، نعلی و حداکثر نیروی عمودی عکس‌العمل زمین در حرکت فرود تک‌پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از ارتفاعات مختلف بود.22 دانشجوی مرد سالم رشتۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 10 نفر دارای زانوی پرانتزی و 12 نفر دارای زانوی نرمال در این تحقیق شرکت کردند. ناهنجاری زانوی پرانتزی با کولیس و گونیامتر انداز­ه‌‌گیری شد. آزمودنی­ها حرکت فرود تک‌پا را از سه ارتفاع 20، 40 و 60 سانتی­متر روی صفحۀ نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم شد:100 میلی‌ثانیه قبل از تماس آغازین پا با زمین و 100 میلی‌ثانیه بعد از تماس پا با زمین (مرحلۀ جذب نیرو). برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از نرم‌افزار Matlab نسخۀR2009a،spss نسخۀ21 و آزمون تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد (05/0P£). تفاوت معناداری در حداکثر نیروی عمودی عکس‌العمل زمین هنگام برخورد پنجه در سه ارتفاع بین دو گروه مشاهده نشد (05/0P). تفاوت معناداری در فعالیت عضلۀ دوقلوی داخلی و نعلی قبل از فرود بین دو گروه مشاهده نشد، اما در مرحلۀ جذب نیرو تفاوت معناداری در فعالیت عضلۀ دوقلوی داخلی بین دو گروه به‌دست آمد (05/0>P) و عضلۀ نعلی تفاوت معناداری نشان نداد (05/0P). افزایش حداکثر نیروی عمودی عکس‌العمل زمین و کاهش فعالیت عضلات ساق پا (به‌ویژه دوقلوی داخلی) در افراد دارای زانوی پرانتزی، احتمالاً در طولانی­مدت سبب آسیب­دیدگی و بروز بیماری­های تخریب مفصلی شود.